۱۳۹۰ مهر ۹, شنبه

ازمحسن فربخش به یاران

باتوهستم ای زن
باتوهستم ای مرد
باتوهستم ای یار
چون نباشددگرم صبروقرار

باتوهستم ای راد ای زقید هوس تن آزاد

به حریم دل من پانگذار
دورشوازدل پردردوپریشان ونزار
دل من رودخروشان پرازهمهمه است
دل من نای هوسناک پراززمزمه است
دل من عاشق رسوای نگاری بودست
دل من درهوس بوسه یاری بودست
دوستم...یاورمن
ای که هستی به یقین باورمن
به کنارم بنشین
حال زارم تو به بین
;کمکی کزدل خود دورشوم
بی دل وبی غم ومسرورشوم
دل وآن دلبرپرکبروغرور
باشهامت بکنم ازخوددور
بی دل وراحت وآزاد شوم
بی غم وفارغ وآبادشوم
تن ززندان پریرو برهد
بی دل ودلبرسرمست ودوان
فارغ وشاد به هرسو برود
یاریم کن ایدوست یاریم کن ای یار
تازقید دل بیرحم خودآزاد شوم
بی دل و شادشوم بی دل وشاد شوم

دوست دربند شما محسن فربخش

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر