ای هم
نشین دل بی قرارمن
بنشین
کنارمن
بنشین
وخنده به لبهای شهدخویش
بنشان که
مرهمی است برای دل پریش
بنشین
کنارمن
بنشین
کنارمن که بگوییم ازوفا
ازروزهای
دورپرازعشق وپرصفا
ازاولین
نگاه به یادآوریم باز
کاتش
فکندودادبه ما سوزوهم گداز
بنشین
کنارمن
ازعشق
پاکمان دوباره بگوییم ماسخن
وزعیش
وشادی ودورازغم ومحن
بنشین
بهارعشق رادوباره بناکنیم
دراندرون
خویش بزم محبت به پاکنیم
بنشین
کنارمن
بنشین
کنارمن که عزیزم تویی تویی
تانغمه
های این دل پاکم توبشنوی
بنشین
ودست خویش به دستم گره بزن
بادست
خویش عمردوباره بده به من
بنشین
کنارمن
ای
خوبترزگل باغ وهرچمن
تاعشق
پاکمان به جهان جاودان شود
دربین
مردمان بگرددووردزبان شود
افسانه
قشنگ همه مردمان شود
بنشین
کنارمن........بنشین کنارمن...........بنشین کنارمن........آرام جان من تویی ای
نوبهارمن
بنشین
کنارمن
بادرودفراوان
محسن فربخش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر