شعرگونه ی شناخت

ترامن می شناسم

تراچون گل میان خارهامن می شناسم

ترامن می شناسم

توزیبایی میان خوبرویان یاررعنایم

که دل رابرده ای ازمن

تورعنا را میان خوبرویان می شناسم

تومحبوب دلم هستی وآرام روان من

عزیزم روح وجان من

ترامحبوب جان وهم روانم می شناسم

دوچشمانت چراغ روشن شبهای تارمن

توای زیبا نگارمن

فسون چشم مست ونرگست رامیشناسم

لب خندان خوشرنگ ترامن دوست میدارم

که چون گل بوی خوش دارد

شکرخند دهان وخنده ات رامیشناسم

دوگیسوی سیاهت آفت جان دل زارم

اسیرخویشتن چون میکند

کمندزلف یلداگونه ات رامیشناسم

دل عاشق نوازومهربان رادوست میدارم                   توای آرام جان من      دل شیداوعاشق پیشه ات رامیشناسم

طپش های دلت اندرمیان سینه چون آید                به گوشم ای عزیز من         صدای دلربای نازآنرا می شناسم

درآغوشت کشم ای نازنین ودلربای من          به گوشت گویمت هردم        وفاداری وهم عشق وصفایت میشناسم

عزیزودلبرمحسن که آسان میدهدجان را           به راهت یارزیبارو         هم آن جان را وهم جان دادنم را میشناسم

بادرود فراوان محسن فربخش