دلم تنهاست تنهایی عذابش میدهدجانا
برای راز گفتن همنشینی دوستی خواهد
که بهروی زبان بگشوده ازرازدرون گوید
چراپس شاعری گوید
دلا خوکن به تنهایی که ازتن ها بلا خیزد
ولی هرگزنمیخواهم که من تنها بمانم
یا بترسم کزمیان دوستان برجان بلا ریزد
بلای این چنین رادوست میدارم
اگرتنها نباشم مردمان را خوب انگارم
چرا بایدشبم تنهاوروزم نیزباتنهایی به
سرآید
که تنهایی دوصدچندان بلا برپیکرم آرد
توای میهن چو تنها گشته ای بی یاروبی یاور
دراین دنیای پهناورندارندت کسی باور
دلت خون پیکرت خون دیدگانت غرق درخون
عزیزم کشورم تنها شدی ماتمکده ازعقل بیرون
شما هم
میهنان بایدزجا خیزیم وروسوی وطن آریم
وطن باما شودتن ها وشادی ها به پاداریم
رسدچون پای برخاک وطن فریادبرداریم
برو گمشوتوتنهایی که مااندروطن تن هاوبیداریم
بادرود به هم میهنان عزیز محسن فربخش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر