ای مفتخوارِ منبری تا پای جان اعدام کن
زنجیرِ دین چون بافتی آزادگان اعدام کن

تبریز را گردن بزن بشکن سرودستِ طبَس
بس نازنین از سیستان تا اصفهان اعدام کن
...
تهران بدارآویزودرخون ِخراسان غوطه خور
بر خاک آور شاعران فردوسیان اعدام کن

شیرازِ خوش حافظ به زنجیرِ حماقت بسته ای
عطار ِ نیشابور را با زندگان اعدام کن

از خون ِ کردستان ِما سیراب تر کن گندمان
نان ِوطن بفروش و صاحب گندمان اعدام کن

ای پیشوای مفتیان گلگونه کن خاک ِ جهان
ساحل نشینان ِ خزر تا سیرجان اعدام کن

اهوازوکرمان را فرا خوان برسرِدار ای عظیم
قزوین و کرمانشاه را در نطفه دان اعدام کن

دست ِحکومت بیش ازین ننگین کن از مامِ وطن
با مکتب ِ مشت و لگد عاشق دلان اعدام کن

آنکو زحق ِ خویش پرسد مفسد و مجرم بخوان
در پوشش ِ نام ِ خدا بس مفسدان اعدام کن

هر صبح چون خیزی ز جا فکر شکارِ تازه شو
هر روز در حبس افکن و نیمه شبان اعدام کن

آنگه که کُشتی سرزمین و دیگر انسانی نماند
صحرا و کوه و جنگل و درّندگان اعدام کن

نوبت به مرگت چون رسد داری بپا کن دربهشت
حوری اگر دیدی بگیر و بی امان اعدام کن

ای مفت خوار منبری تا پای جان اعدام کن...

آذر

— with ‎ازادی بیان‎