۱۳۹۲ مهر ۲۲, دوشنبه

نامه ای به دخترم


                                                

دخترم حقیقت چیست مثل اینکه رویاها به حقیقت می پیوندند                                                                                

مثل اینکه همهمه ها خاموش شده اندوازرگبارسرب وآهن گداخته خبری نیست     

دخترم میگوینددیگررنگ افق لاله گون نیست                                                                                                   

سیاهیهای باروت محوشده وآبی آسمان نویدآرامش میدهد                   

دخترم میگوینددارندحجله های نابودی ومرگ را میسوزانند                                                                                 

ودرصدای نابودی آنها...جوانان حیاتی تازه یافته پای میکوبند 
    

امیدوارانه شادی ازسر میگیرندوبه زندگی زیبا لبخندمیزنند                               

.............................................                                   

دخترم....زمزمه بازگشت به گوش میرسد....پرستوهابه لانه باز میگردند؟؟؟؟                                                           

شهرها ......رنگ زندگی....رنگ نشاط....رنگ جوانی می گیرند     

دیگر از ناله وزاری خبری نیست...داس مرگ شکسته.وزندگی آرام ونویدبخش فرارسیده                                          

پسربه پدرومادر میخنددونویدزندگی شادی آفرین میدهد                                        

...........................................                                      

اما دخترم تو چگونه فکرمیکنی؟؟؟؟؟شادی رسیده؟؟؟ آزادی رسیده؟؟؟                                                                   

عدل وداد به جای فتنه وبیداد نشسته؟؟؟جوابت مثبت است؟؟؟    

من نیز خوش باورانه لحظاتی کوتاه چنین اندیشیدم....لبان پیروافسرده ام به نوشخند امید بازشد                                    

خویشتن رادرجهانی دیگریافتم     

جهانی آرام ...زندگی آزاد...کشوری آباد...ومردمی دلشاد                                  

اماافسوس...دخترم...سنگ صبورم...ای همه زندگیم...این چنین نبوده واین چنین نیست                                               

جغدکمین کرده بیداد به زودی به بهانه دیگر..سرازخاک برمیدارد     

تنهارنگ افق خونین نیست...تمامی زمین میهنمان آغشته به خون است                                                                   

پیرمردی درانتظارفرزند..... پیرزنی چشم به راه دخت دلبند                                                       

که میدانیم این انتظاررا پایانی نیست        

پرستوهای میهنمان هرگز به لانه باز نمیگردند                                                                                              

حس کرده اند دیگرلانه ای ندارند...آشیانه شان ویران                      

دیوان خاکسترنشین برخرابه هایش سرودنابودی سرداده اند                                                  

......................................                                               

دخترم.....درقلب من ونیک میدانم درقلب تو                                                                                            

جای عزیزان به خون خفته میهنمان خالی است            

آنها خیلی زود ومعصومانه ازمیان ما رفتند                                                                                           

رفتندباآنکه وجودشان مملو اززندگی بود                   

آنان....مردانه قدم پیش گذاردند....سینه پرامیدشان آماج گلوله های جفا شد                                                      

لبخند به روی لبان گلرنگشان ناله شد           

رفتندوچه بیهوده رفتند...مگر چه کرده بودند...مگر چه گفته بودند؟؟؟؟؟                               

..............................                                                 

دخترم....اینک من وتو ودیگران..... میتوانیم شادباشیم....هرگز.....هرگز                                                           

تاروزیکه آزادی فرارسد....تاروزیکه خونبهای جوانان پرشور میهنمان ایرانی آبادوآزادگردد     

دخترم....من.....تو.....آزاد مردان ....آزادزنان                                                                                          

به انتظار آنروز وبه یادجوانان ازدست رفته میهنمان .......به سوگ می نشینیم      

 
بادرود فراوان محسن فربخش          

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر