یاوری

                  

درشبی تیره وتار                                                                              

یاکه درصبحدمی نورانی                                                 

ناتوان ونالان                                

به جهان آمدم وبس حیران

دوره ی کودکیم زودگذشت                                                                 

دوره ی بازی وبازیگوشی      من دوان وسرمست       درره بی خبری بی هوشی

................................                           

پانهادم به جوانی تنها          شادوسرمست ولی بی همتا               

نه رفیقی که به من گوش کند         تاکه باصحبت این همدم ویار         دل من غصه فراموش کند

...............................                        

دوره ی پیری من آمدوتنها بودم          دورازمیهن بی خانه وماوابودم         

ناگهان درافق زندگیم          خوش درخشیدمه تابانی         مه نگودوست ویارجانی                 

باوجودش دل من شادشده          ازغم وغصه هم آزادشده

..........................                          

دوستم ماه درخشان دلم     تاکه الطاف توباشدیارم        باوجودتودراین زندگیم       شادگشتم نه دگرغم دارم

یاوروحامی وناصح گشتی         توشدی راهبروهمدم من     گذرعمرمراساده وآسان کردی                   

یاری ولطف فراوان کردی

مشگلی سخت که دردل باشد              حل کنی هرچه که مشگل باشد                                          

توخدا هستی ومن بنده ی تو           گشته ام بنده وشرمنده ی تو

نام توفاتح دنیاباشد          تاابد وردزبانها باشد                            

 

بادرود فراوان    محسن فربخش