ازمحسن فربخش نادوستان

عمری گذشت ازمن وپیرزمانه ام           دورازوطن به جای دگر آشیانه ام

هرروزوهرشبم به بطالت گذر کنند            درشاخ خشک و بی بن وبرگشته لانه ام

تنهاوبی کس ومظلوم وهم غریب            بی مونس ورفیق گرفتاردانه ام

هرکس زره رسیدشدم دوست بیگمان           درراه دوستان شده خم قدوشانه ام

افسوس دوستان همه نادوستان بدند           بادست دوستی خراب نمودند خانه ام

اکنون که روزگارزمن رونهان کند           بامن بگوی باکه بگویم فسانه ام

هردرزدم فغان که به رویم نگشت باز          گویاکه من غریب بیکس دزدی یگانه ام

درحیرتم که رازخویش کجابازگوکنم           تابشنوندمردم دنیا ترانه ام

ازخویشتن غمین شده تنهانشسته ام            شدگریه ام زبیوفایی یاران بهانه ام

ازبهرکینه وحسد یار بی وفا           لابد برای تیرجفاشان نشانه ام

محسن منال ازغم دنیا ومردمش           من نیزباتوهمدم ویارشبانه ام

با درود بی انتها محسن فربخش