باتوای دوست
توهمراز
هم آواز
سخن میگویم
باتوای همدم ایام به غربت مانده
باتوای غصه خورمردزمیهن رانده
توکه درغربت ناخواسته همدوش منی
بهرتیماردل زاردرآغوش منی
شب دیگرشده وبازدلم غمگین است
دورازیارودیار
همچو مرغی به قفس
بال خودکوبدودربندتن مسکین است
اززبان دل آغشته به خون
باتوای دوست سخن میگویم
توکه رویت چون ماه
نام نیکت خورشید
نیک گفتاری وپندارت نیک
به کنارم بنشین
دل پرتوش وتوان را به کنارم بگذار
دست دردستم نه..........تانگیریم قرار
چون پلنگی به درغربت ناخواسته درآویزیم
روبه میهن شده ازغربت ناخواسته هم بگریزیم
به سوی میهن زرتشت شتابان برویم
تابه همراه همه مردم پاک
سینه دشمن دون رابه شجاعت بدریم
به کنارم توبیا
دست دردستم نه
تابه همراهی هم ازقفس غربت وغم بگریزیم
دروطن باهمه مردم خوبش شادان
باردیگرازنو
مهدآزادگی وشادی راپی ریزیم
آرزومندایران آزاد..محسن فربخش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر