بایداندیشه نمود
ازپل عقل گذشت
دل به دریابزنیم
عمربیهوده گذشت
کنج غربت شده ماوای من وهمسفران
رانده گشتیم زبوم وبراجدادیمان
اشگ غم می ریزد
چون به یادم آید
کوچه ی خاطره ها
عمرهامیگذرد
بی امیدفردا
یادمیهن به دلم آتش زد
مهرایران زدرونم سرزد
میهنم عشق من وخانه ی من
چه به روزت آمد
که چنین خوارشدی
خواراندرکف هردشمن غدارشدی
شادی ووجدزبوم وبرتوبیرون رفت
جای آن زودآمد
غصه وگریه ی واندوه شبیخونت زد
مردمت خواروگرفتارشدند
روبه هرسوآرند
تاکه ازبرزخ این ملایان
بگریزندوتن آزادشوند
ا جان من
ایران برگ دوم
ولی ای میهن دردانه ی من
مثل دیروزکه زودآمدورفت
دیوبدهیبت امروزبرون خواهدرفت
برسدچون فردا
گل آزادگی وشادی ودست افشانی
زود رویدزهمه خاک توبی چون وچرا
دیوبیرون رودووحشت بربادشود
باردیگرهمه ی خاک توآزادشود
ماهمه شادوسرافرازبه سویت آییم
غربت وغصه فراموش کنیم
باهمه هموطنان دست درآغوش کنیم
برسدچون فردا
میرسدهم فردا
بگریزیم زغربت ماها
خوش بگیریم به خاکت ماوا
میهنم شادوسرافرازبمان..........................دوست داریم تراازدل وجان
بیاییددوباره بسازیم وطن را.....محسن فربخش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر